7 maart 2023 – De negen overgebleven wildopvangcentra van Zuid-Holland zien het nieuwe soortenbeleid van de provincie met lede ogen aan. Het lijkt erop dat de provincie slecht geïnformeerd is over het werk dat wildopvangcentra doen. En dat terwijl steun van de provincie nu net is wat ze hard nodig hebben.

Jaarlijks verzorgen de Zuid-Hollandse opvangcentra ruim 30.000 hulpbehoevende wilde dieren. Het gaat vooral om vogels, maar bijvoorbeeld ook om meer dan 2000 egels. Dat is een soort waar het helemaal niet goed mee gaat. Ook voor andere diersoorten geldt dat de opvangcentra bijdragen aan bescherming. Het is meer dan een kwestie van een paar kneusjes oplappen. Het gaat om serieuze aantallen van voornamelijk beschermde soorten. Daarnaast geven de opvangen ook voorlichting en tips aan het publiek. En ze zijn de eerste om een nieuwe dierziekte op te merken.

Aan die meerwaarde lijkt de provincie weinig boodschap te hebben. Gedeputeerde Potjer zegt vooral in te willen zetten op preventie door bescherming van natuurgebieden. Zo wil hij voorkomen dat dieren in wildopvangcentra terecht komen. Dat is een nobele gedachte, maar hij gaat voorbij aan het feit dat juist veel dieren in de bebouwde kom verongelukken. Vogels die tegen een raam vliegen, of egels die worden aangereden. Als blijk van waardering stelt de provincie wel een eenmalige bijdrage van €50.000,- euro voor, te verdelen over alle opvangcentra.

Die eenmalige bijdrage is niet voldoende om de wildopvangcentra het steuntje te geven dat ze nu wanhopig zoeken. Zij hebben een jaarlijkse vaste bijdrage nodig om te kunnen blijven voortbestaan. Door de stijgende prijzen hebben de centra het zwaar. Daarnaast jaagt de nog altijd heersende vogelgriep de asielen op kosten. Ze moeten veel investeren in beschermingsmiddelen voor medewerkers en vrijwilligers: mondkapjes, handschoenen en pakken. Afgelopen jaar moest de wildopvang in Delft al haar deuren sluiten vanwege geldgebrek. Als de provincie de koers niet bijstelt zullen andere opvangcentra binnenkort volgen. <